Loading
Even geduld a.u.b. het magazine wordt geladen...

“Zonder hulp was ik
er niet meer geweest”

Door Marit Kunnen – Sterk Huis

Moussa* woonde anderhalf jaar samen met zijn ex en haar zoontje, toen de relatie steeds onveiliger werd. “De dingen die zij zei waren vreselijk. Ik ben nooit fysiek mishandeld, maar ook mentaal kun je mishandeld worden, zo leerde ik later.” Moussa kwam terecht bij Kadera, waar hij hulp kreeg. Hij vertelt over de weg van wanhoop naar het terugkrijgen van de regie op zijn leven.

“Ik dacht dat ik gelukkig was”, zo begint Moussa zijn verhaal. “Ik had een leuke baan bij een internationaal transportbedrijf en woonde samen met mijn vriendin en haar zoontje waar ik erg gek op was. Maar mijn vriendin bleek niet de vrouw die ik dacht dat ze was. Ik had haar helemaal verkeerd ingeschat. De dingen die ze tegen mij zei raakten mij diep. Ik vocht constant tegen mijn emoties. Hoewel ze het bloed soms onder mijn nagels vandaan haalde en ik haar weleens iets aan wilde doen, onderging ik het. Om samen met haar te zijn had ik namelijk veel opgegeven.  Ik werd uiteindelijke doodongelukkig.”

Trots en schaamte

Moussa kwam twintig jaar geleden vanuit Guinee (West-Afrika) naar Nederland. Een trotse man die zich realiseert hoeveel goeds het leven in Nederland hem biedt. Juist dat maakt het extra zwaar om zijn problemen onder ogen te zien. “Ik wilde het zelf oplossen, maar ik wist niet hoe.” In plaats van hulp te zoeken, slaapt hij eerst tijdenlang in zijn auto. “Ik wist gewoon niet wat ik met mezelf aan moest”, zo blikt hij terug. “Ik sliep nauwelijks meer, was alleen maar aan het malen.” Niet alleen trots, maar ook schaamte maakte de weg naar hulp moeilijk. Ook naar hulp van familie en vrienden. “Als man wordt er van je verwacht dat je sterk bent. Voor mij voelde mishandeld worden alsof ik in mijn mannelijkheid aangetast werd.”

Gehoor bij de moskee

Bij de moskee vond hij uiteindelijk een luisterend oor. Maar ook daar blijft het bij praten. Afhankelijk zijn van een ander, dus hulp ontvangen, is dan voor hem geen optie. “Totdat het niet meer ging”, geeft Moussa aan. Bang dat zijn vriendin hem iets ernstigs aan doet, klopt hij aan bij de gemeente. Een plek waar hij zich niet gehoord of serieus genomen voelt. Ze verwijzen hem door naar een maatschappelijke opvang, maar ook daar vindt hij niet de veiligheid die hij zoekt. “Op dat moment was ik de wanhoop nabij. Ik overwoog mijn auto te verkopen en weg te gaan uit Nederland.”

Veilig bij Kadera

Rijdend door Zwolle, komt Moussa langs Kadera, een naam die hem bekend voorkomt. Er staan twee mannen bij de deur. “De ene was een hulpverlener en de andere een cliënt. Ik raakte met ze in gesprek en dat voelde meteen goed en veilig. Zij zorgden er weer voor dat ik in contact kwam met een collega van de hulpverlener die ik buiten sprak. En zo kwam ik in de opvang terecht.”

*Naam gefingeerd omwille van veiligheid

Alleen één vuilniszak

Moussa: “Toen ik bij Kadera in de opvang terecht kwam, had ik vrijwel niks. Alles wat ik bezat, paste in één vuilniszak. Ik kreeg een soort studio met een badkamer en een keuken. Dat was geweldig. Op de groep verbleven mannen, jonge moeders en kinderen. We hadden een gezamenlijke huiskamer. Twee keer per week kwamen we samen voor een koffiemoment en eens in de zoveel tijd aten we ook samen. Doordat ik nu een dak boven mijn hoofd had, had ik rust. Daardoor kon ik weer werken aan mijn toekomst. De muur afbreken die ik om mij heen gebouwd had.”

Moeten en willen

“Ik dacht van tevoren dat ze bij Kadera dicht op mijn huid zouden zitten en dat ik van alles zou moeten. Dat was niet zo. Ik was vrij en kon tot rust komen. Door gesprekken met de psycholoog vond ik mezelf weer terug. Zij heeft me het verschil tussen moeten en willen laten inzien. Ze zei tegen mij: ‘Je moet heel veel, maar wat wil je nu eigenlijk zelf?’ Ik, een overlever, heb daar goed over nagedacht. Ik verplichtte mezelf altijd veel, maar wat wilde IK eigenlijk? Dankzij de hulp kwam eindelijk de oude Moussa terug.”

Door naar eigen woning

In totaal verblijft Moussa zo’n negen maanden in de opvang. “Ik kon al eerder doorstromen naar een eigen woning, maar daar was ik nog niet aan toe. Uiteindelijk was ik zover en verhuisde ik naar een nieuwe woonplaats. Ik volgde een opleiding tot verkeersregelaar en ben de beveiliging ingegaan. Het voelde goed om geld op mijn rekening te hebben en de huur te kunnen betalen. Inmiddels heb ik weer een leven opgebouwd en doe ik de dingen die ik wil en waar ik plezier aan beleef.”

Mannen, wees niet bang om hulp te vragen. Pak die kans met beide handen aan. Ik had ook mijn twijfels, maar het heeft mijn leven gered.

Video afspelen

Welke nazorg is er beschikbaar voor slachtoffers van mannenmishandeling

Gemis in vaderschap

Hoewel hij zijn leven weer op de rit heeft, wordt Moussa nog weleens overvallen door verdriet. “Omdat ik mijn stiefzoon nu niet meer zie. Hij was het beste wat mij is overkomen. Een lichtpunt binnen de relatie die ik had. Ik deed alles voor hem. Soms droom ik over hem. Ik heb hem niet verlaten, ook al voelt dat voor hem misschien wel zo. Mijn ex heeft nog geprobeerd contact met mij op te nemen, maar ik heb mijn rug gekeerd. Dat is moeilijk, want zij is wel de moeder van de zoon waar ik zo van houd. Wanneer het moeilijk wordt, bid ik. Mijn ex ‘bedank’ ik voor de wijze les.”

Trots

Moussa is Kadera heel erg dankbaar: “Als ik eerder had geweten welke hulp zij boden, had ik daar gebruik van gemaakt. Terugkijkend op wie ik was en wie ik nu ben, voel ik me trots. Ik zet mezelf nu op de eerste plek. Nu zet ik mezelf niet meer opzij voor een ander.” De reden dat Moussa zijn verhaal deelt, is om anderen te helpen. “Ik wil mijn

verhaal doorgeven, omdat ik een tweede kans heb gekregen. In mijn werk zie ik regelmatig mannen bij wie ik de pijn in hun ogen

herken. In gesprek kom ik er dan achter dat zij hulp nodig hebben, maar denken dat ze alleen voor staan. Net zoals ik dat dacht. Hopelijk weten zij die stap ook te zetten. Mannen, wees niet bang om hulp te vragen. Pak die kans met beide handen aan. Ik had ook mijn twijfels, maar het heeft mijn leven gered.”


7/15
1. Cover
2. Inhoudsopgave
3. Voorwoord
4. Het gaat niet om sekse, het gaat om gender
5. Binnen de muren van de mannenopvang
6. Mannenopvang feiten & cijfers
7. Clientinterview
8. Cultuursensitief werken door Jeroen Mastwijk
9. Overzicht hulpverlening en support
10. Vivienne de Vogel over vrouwen die geweld plegen
11. Ex-pleger aan het woord
12. Ervaringsdeskundige mannenmishandeling aan het woord
13. LHBTI: factsheet met feiten en cijfers
14. Seksueel geweld tegen mannen
15. Signalenkaart & Tips
 SLUIT