Het vooroordeel dat mannen altijd fout zijn en vrouwen zielig; daar zijn ze bij de politie inmiddels ook van afgestapt. Dat ook heren bij huiselijk geweld soms aan het kortste eind trekken, weet Mirjam Verheij, Coördinator Huiselijk Geweld bij de politie in Utrecht, maar al te goed. Maar waar vrouwen soms met de kinderen en drie weekendtassen vol kleren op het bureau verschijnen, houden mannen vaak stijf de kaken op elkaar.
Huiselijk geweld
“Huiselijk geweld is maar een ingewikkeld ding. Voor de betrokkenen en hun omgeving het meest. Maar óók voor de politie. Want als er zo’n melding bij ons binnenkomt en agenten gaan met spoed naar het adres in kwestie, moeten ze vaak in een split second een beslissing nemen. Ligt op dat moment de vrouw bloedend op de grond met een schuimbekkende man ernaast, dan lijkt het een uitgemaakte zaak: we slaan die kerel in de boeien en stellen verdere vragen op het bureau wel. En dan kom je erachter dat de situatie heel anders ligt.
Het inschatten van een situatie is moeilijk
Wanneer de rust op zo’n moment is weergekeerd, is het moeilijker in te schatten wat er precies gebeurd is. Zeker wanneer sporen van fysieke mishandeling ontbreken. Want wie is dan de aanstichter: de vrouw of de man? Zelfs als de man dan vertelt dat zijn vrouw hem systematisch het leven zuur maakt, kunnen we niet veel meer dan hem verwijzen naar de hulpverlening. Als politie zijn we nu immers gebonden aan het strafrecht. En die stelt dat iemand het bloed onder de nagels vandaan halen niet strafbaar is. Daarvoor hebben we ook fysiek bewijsmateriaal nodig. Soms best frustrerend, lees ik regelmatig terug in rapportages. Collega’s weten dan haast zeker: op dit adres komen we vaker terug.
Mannen vragen minder snel om hulp
Mannelijke slachtoffers van huiselijk geweld trekken slechts sporadisch aan de bel. Schaamte speelt daar een grote rol in, denk ik. Er zijn maar weinig mannen die er openlijk voor uitkomen dat ze hun huwelijk niet aankunnen. Daarnaast zien we vaak dat mannen minder snel om hulp vragen op dat gebied. Als het thuis misgaat, boeken ze wel ergens een hotel om te overnachten. Of desnoods slapen ze een nachtje in de auto. Veel vrouwen die wij zien, zijn anders. Die verschijnen soms met de kinderen en drie weekendtassen vol kleren op het bureau en vragen om onderdak. Vrouwen zijn wat dat betreft een stuk geëmancipeerder in het vragen om hulp. Natuurlijk ook omdat het in hun geval meer geaccepteerd is. Blijf-van-mijn-lijfhuizen zijn inmiddels een ingeburgerd begrip. Dat er ook opvang voor mannelijke slachtoffers van huiselijk geweld is, is minder bekend. Dat heeft tijd nodig. Daarom is het belangrijk dat dit ook binnen de politie meer bekendheid krijgt.
Oproep aan mannen in een geweldsrelatie
Tegen mannen die momenteel in een geweldsrelatie zitten, zou ik willen zeggen: zoek hulp via de mannenopvang en doe melding of aangifte bij de politie, maar laat je niet verleiden zelf een klap uit te delen. Ook al duren de pesterijen al jaren, fysiek geweld is nooit de oplossing.”
