Blijf-van-mijn-lijfhuizen voor mannen? Ze bestaan al negen jaar‚ maar hadden tot 1 januari slechts een tijdelijk karakter. Dat is veranderd: het kabinet heeft besloten mannenopvang voortaan structureel te financieren‚ in zes plaatsen.‘Een mijlpaal’‚ zeggen hulpverleners. ‘Te vaak ontbreekt het besef‚ ook bij artsen‚ dat ook mannen mishandeld worden.’
‘Plotseling werd alles zwart voor mijn ogen. Toen ik bijkwam‚ realiseerde ik me wat er was gebeurd: mijn vriend had me een klap gegeven.’ Omar*‚ eind twintig‚ wordt sinds september opgevangen door hulporganisatie Arosa in Rotterdam. Hij is lang en breed‚ gekleed in het zwart en op zijn borst hangt een ketting. Niet iemand van wie je verwacht dat hij door zijn ex acht keer uit huis is gegooid. Toch is dat gebeurd‚ vertelt hij in de door Arosa beheerde opvang voor mishandelde mannen‚ een soort begeleid-wonenproject op een geheime locatie in Rotterdam. Omar woonde nog buiten Europa toen hij zijn toenmalige vriend Anton* via internet leerde kennen. Nadat ze een paar keer hadden afgesproken‚ haalde Anton hem over naar Nederland te komen. Eerst twijfelde Omar: hij zou zijn baan moeten opgeven en in Nederland een nieuw bestaan moeten opbouwen. Maar zijn vriend beloofde voor hem te zorgen; hij had werk en een huis. ‘Ik vertrouwde hem.’
In Nederland trouwde Omar met Anton‚ waarna de ellende begon: grote ruzies‚ waarbij harde klappen vielen. Een keer verstopte Anton zelfs Omars verblijfsvergunning. ‘Hij zei: ‘Als de politie je bij een controle op straat tegenhoudt‚ zullen ze je opsluiten.’ Steeds zette Anton hem het huis uit‚ steeds kwam Omar terug. ‘Toch hield ik nog steeds van hem en wilde ik er voor hem zijn‚ want veel eerdere vriendjes hadden hem bedrogen.’ Bovendien was hij financieel afhankelijk van Anton. Maar na bijna een jaar van vernederingen en mishandelingen belandde Omar‚ via een tante die hij in vertrouwen nam‚ hier in Rotterdam.
Benieuwd naar de rest van het artikel? Lees het hier
